İnsanlar (Homo sapiens) dünyadaki gelmiş geçmiş en yıkıcı tür mü?

Hiç de bile. En yıkıcı türler (her türden), yaklaşık 2,45 milyar yıl önce Büyük Oksijen Felaketini hızlandıran siyanobakterilerdi.

Bu zamandan önce, yaşam formlarının büyük çoğunluğu, besin kaynakları metabolizmalarını sürdürmek için oksijene bağımlı olmayan anaerobik tek hücreli organizmalardı; aslında oksijen onlar için zehirliydi çünkü kelimenin tam anlamıyla içlerini paslamıştı (okside etmişti).

Bununla birlikte, karbondioksiti (CO2) yaşam için gerekli organik bileşiklere dönüştürmek için güneş ışığını enerji kaynağı olarak kullanabilen az sayıda organizma gelişti.

Ancak bu süreçte atık bir ürün ürettiler: oksijen.

Yüz milyonlarca yıl boyunca bu, anaerobik organizmalar için bir sorun oluşturmadı çünkü bu atık oksijen atmosfere salınacak ve daha sonra okyanuslara emilecek ve burada çözünmüş demirle birleşerek pas üretecekti. Bu pas sudan çökerek deniz tabanında demir açısından zengin birikinti bantları oluşturacak ve sonunda aşağıdaki gibi kaya cevherleri üretecektir:

Ancak milyonlarca yıl boyunca oksijen atmosfere salındıktan sonra, sonunda serbestçe bulunabilen tüm oksijen depoları tükendi ve oksijen atmosferde birikmeye başladı. Bu, olumlu bir geri besleme döngüsüne yol açtı: Daha fazla oksijen salındıkça, daha fazla anaerobik bakteri öldürüldü, aerobik bakteriler için daha fazla biyom üretildi, bunlar daha sonra daha fazla oksijen üretti ve döngüyü yeniden başlattı:

Kısa sürede (en azından jeolojik zaman ölçeğinde), atmosferdeki serbest oksijendeki bu büyük artış nedeniyle dünyadaki tüm yaşam formlarının yaklaşık %99'u yok oldu . Bizim için sanki bir anda oksijenin yerini siyanür almış gibi olurdu. Bakteriler için kesinlikle kötü - ama işte bu yüzden buradayız ve onlar artık okyanusun dibinde ve diğer kasvetli, oksijen açısından fakir ortamlarda yaşıyorlar.

baskatip.com Bilim Haberleri